Str 179 - ΕπίλογοΣ (Συνοψη)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ (ΣΥΝΟΨΗ)

Το βιβλίο αυτό εστιάζει στους κατοίκους του μικρού νησιού Krapan), που βρίσκεται κοντά στην πόλη Sibenik, στην ανατολική ακτή της Αδριατικής. Το Krapany ξεχωρίζει για τη μοναδική τοπογραφία του: η επιφάνειά του δεν καλύπτει πάνω από 0,36 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το υψηλότερο σημείο του είναι μόλις 1,5 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, και απέχει 350 μέτρα από την ενδοχώρα. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο πληθυσμός του ανερχόταν σε 1500 κατοίκους. Ήταν το πλέον πυκνοκατοικημένο νησί της Μεσογείου.

Πέραν των αγροτικών δραστηριοτήτων (τα χωράφια γη βρίσκονται στην ενδοχώρα) και της αλιείας, δραστηριότητες κοινές για όλους τους νησιωτικούς πληθυσμούς, οι “Krapljani”, όπως ονομάζονται οι κάτοικοι του Krapanj, συνέλεγαν και συνεχίζουν να συλλέγουν θαλάσσια σφουγγάρια. Αρχικά, σύμφωνα με μαρτυρίες από το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, έκαναν ελεύθερες καταδύσεις, ενώ, από το 1700 περίπου και μετά, πληρώματα δύο ατόμων βουτούσαν από μικρές βάρκες, χρησιμοποιώντας τρίαινες. Η θαλάσσια έκταση που κάλυπταν και καλύπτουν ως και τις μέρες μας, ξεκινά από την Τεργέστη και καταλήγει στις βόρειες ακτές της Αλβανίας. Το 1893, οι Krapljani άρχισαν να μαζεύουν σφουγγάρια - μετά το 1930, και κοράλλια χρησιμοποιώντας βαρύ εξοπλισμό κατάδυσης ή την καθιερωμένη στολή κατάδυσης που ονόμαζαν σκάφανδρο. Αμέσως μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ως εργάτες της “Brodospas”, μιας εταιρίας από το Split, προχώρησαν στην ανέλκυση ναυαγίων πλοίων που είχαν βυθιστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Αδριατική θάλλασα. Συνέχισαν με την ανέκλυση ναυαγίων στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη Τουρκία, στο Ιραν και στην Αίγυπτο. Εργάστηκαν επίσης σε υποθαλάσσιες κατασκευές λιμανιών και γεφυρών στην Αδριατική και στην Κύπρο, στη Συρία, στην Ερυθρά Θάλασσα (Αιθιοπία και Σουδάν), στο Ιράν και στη Γκάνα. Από το 1970, οι Krapljani άρχισαν τις καταδύσεις με πιο σύγχρονο, ελαφρύ εξοπλισμό, όπως ο σημερινός, που αποτελείται από καταδυτική στολή και εξοπλισμό αυτόνομης κατάδυσης. Σημαντικά πιο ευκίνητοι και αποτελεσματικοί, οι δύτες αυτοί δεν άργησαν να ξεπεράσουν σε αριθμό τους δύτες που χρησιμοποιούσαν βαρύ καταδυτικό εξοπλισμό. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι δύτες με βαρύ εξοπλισμό παρέδωσαν τα σκήπτρα της θάλασσας στους νέους αυτούς καταδύτες.

Το παρόν βιβλίο περιγράφει λεπτομερώς τις τεχνικές και τις ιδιαιτερότητες της συλλογής σφουγγαριών με τρίαινες, όπως επίσης και τη ζωή των πληρωμάτων των δύο ατόμων κατά την 20-25ήμερη διάρκεια των ταξιδιώτους. Το βιβλίο περιγράφει επίσης τη ζωή και το έργο οκταμελών πληρωμάτων - εκ των οποίων δυο μέλη είναι δύτες - σε μεγάλα πλοία με βαρύ καταδυτικό εξοπλισμό. Κατά τη διάρκεια των καταδύσεων, σημειώθηκαν πολλά ατυχήματα που κόστισαν τις ζωές πολλών ανθρώπων. Κάποιοι δύτες έπεσαν θύματα της νόσου των δυτών, περνώντας το υπόλοιπο της ζωής τους με σημαντικές αναπηρίες. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου εξιστορούνται πολλές δραματικές αφηγήσεις από τους ίδιους τους δύτες ή από πρόσωπα παρόντα στα γεγονότα. Οι αιτίες για αυτά τα ατυχήματα ήταν κυρίως η άγνοια, η απειρία, ο ακατάλληλος καταδυτικός εξοπλισμός, η υπερεκτίμηση των ικανοτήτων ή υποτίμηση των κινδύνων, οι παραλήψεις των βοηθών, καθώς και άλλοι εξωτερικοί, απρόβλεπτοι παράγοντες που επηρέαζαν τους δύτες κατά τη διάρκεια της υποβρύχιας κατάδυσης.

Οι καταδυτικές δραστηριότητες και η συλλογή σφουγγαριών των Krapljani παρουσιάζονται στο πλαίσιο των οικονομικών και πολιτικών συνθηκών της Αυστρο-Ουγγρικής μοναρχίας, του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, της Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και της σημερινής Δημοκρατίας της Κροατίας. Δεν είναι μόνο η ιδιαίτερη τοπογραφία του, αλλά και οι παραδόσεις αιώνων στη συλλογή σφουγγαριών και στις καταδύσεις, που καθιστούν το Krapany μοναδικό – μεεξαίρεση κάποια ελληνικά νησιά – στη Μεσόγειο, και πιθανόν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μετάφραση / prijevod: Christos AMPATZIS, Despina TSIKOUDI, Georgia TZENOU